Piše: Nino Romić

Pretposljednji dan Takmičarskg programa na 25. SFF-u započeo je sa filmom Heidi, rumunskim ostvarenjem koje od do sada ponuđenih naslova najbliže prilazi žanrovskim vodama, što je upadljivo u okruženju kojim uglavnom vladaju drame. Heidi hoda zapetim užetom između socijalne drame i jednog klasičnog krimića, ali u osnovi najčešće teži ka prvome, radije nego k potonjem vidu.

U uvodu se upoznajemo sa Misom Visoluom (Gheorghe Visu), prekaljenim policajcem sa gotovo četrdeset godina iskustva. Visolu je privržen duhu zakona, više nego slovu, što mu omogućava da zađe dalje i dublje od svojih kolega u mutne vode podzemnog svijeta na periferiji Bukurešta. Njegove formalne i neformalne veze ga čine savršenim za pronalaženje mlade žene, Silvije (Catalina Mihai) zvane Heidi, čije bi svjedočenje moglo razdaniti zlodjela lokalnog kriminalnog udruženja.

Nažalost po tok istrage, inače veoma raspričana Silvia ostaje nijema tokom ispitivanja, pa dužnost pada na Visolua da motri na nju dok se istraga nastavlja. Ali, neuhvatljiva Heidi je teška za praćenje, čak i iskusnom Vislou koji mora pribjeći svakom štosu kako bi preduhitrio podzemlje i samu Heidi. Ipak, ne treba se odati utisku da je Heidi balkanski noir film. Potonji dio filma svakako daje te utiske, ali radnja se do tog trenutka vrlo hitro bliži završetku. Uvod, s druge strane, više je nalik na ostale unose u takmičarskom programu, to jeste – drama posvećena istraživanju društvene stvarnosti u zemljama srednje i istočne Evrope.

Između ta dva segmenta filma počiva pozamašan drugi čin – potreban za zbivanja u zadnjem činu, svakako, ali istovremeno i dosta suh. Sočni dio se nalazi na samom koncu, kada film nakon nekoliko skretanja dođe do svojih najnapetijih trenutaka, kada vidimo izvjesne likove u drugačijem svjetlu. Prepreka na putu ka tome mnogima može biti već opisani, pozamašni drugi čin koji odskače u filmu s trajanjem od malo više od devedeset minuta.