Piše: Braco Kartal

Netaknuti leš mlade žene pronađen je napola zakopan u podrumu jedne kuće gdje se dogodilo krvavo i bizarno trostruko ubistvo. S obzirom da je identitet žrtve nepoznat, a otisci njenih prstiju se ne nalaze u policijskoj evidenciji, lokalni šerif Sheldon tijelo proslijeđuje patolozima Tonyu i Austinu kako bi se utvrdio uzrok smrti. Tony i Austin su otac i sin koji su znatiželjni i ogrezli u nauci, te duboko posvećeni poslu kojeg obavljaju. Zbog neutvrđenog identiteta imenuju je kao Jane Doe što je već godinama ustaljena praksa za identifikaciju nepoznatih leševa i bolničkih pacijenata na tlu SAD-a i Kanade. Tokom obdukcije koju obavljaju u podrumu svoje kuće, otkrivaju bizarne tragove koji ih vode do zastražujuće tajne stare vijekovima...

Većina horora koje nam danas plasiraju obiluje monotonim karakterima sa zatupljujućim radnjama što je i njegove najzagriženije fanove već odavno distanciralo od ovog žanra. Obdukcija Jane Doe u tom pogledu predstavlja pravo osvježenje sa svojom inventivnošću, inteligencijom i uzbudljivom pričom o dvojici patologa čiji se talenat za nauku susreće sa fascinantnom tajnom iz prošlosti, nadnaravnim silama i beživotnim tijelom koje prkosi naučnim i racionalnim objašnjenjima. Posjeduje sve što svaki kvalitetan horor treba da ima: prikaze ljudskih organa, krv, sablasnu atmosferu, slabo osvijetljene hodnike, nevine žrtve, brz tempo radnje, originalni scenario dua Goldber-Naing i background iz prošlosti. Snažan adut filma je izvanredno portretiranje veterana patologije od strane Emmyjem nagrađivanog Škotlanđanina Briana Coxa, kao i uloga Emiliea Hirscha kao njegovog sina, asistenta i glasa razuma. Njihov odnos je snažan, konstantno zafrkavaju jedan drugog, a istovremeno su pravi profesionalci pri obavljanju svog posla, te svojom glumom uvjerljivo dočaravaju iskreni odnos između oca i sina.

Norvežanin André Øvredal je sa svojim režiserski debijem na engleskom jeziku ustvari kreirao izvrstan crossover kriminalističke priče u C.S.I. stilu, psihološkog trilera i horor misterije. Njegova kreacija istovremeno može da zadovolji apetite onih koji uživaju u pričama o ukletim i sablasnim kućama, ljubitelje kriminalističkog žanra i horor fanatike. Radnja koja se većinski odvija u jedinstvenom i inventivno uređenom prostoru dodatno dobija na intenzitetu, te pojačava jezive momente filma glasnom rock muzikom koju sluša duo patologa sa prastarog radija dok obavlja obdukciju. Kraj filma definitivno ostavlja mogućnost, ne samo za nastavak, nego i za potencijalnu Jane Doe franšizu.

Sve u svemu, radi se o efektnom i vrlo kvalitetnom hororu, koji stoji rame uz rame sa prošlogodišnjim ostvarenjem Nicolasa Pescea The Eyes Of My Mother, ali i sa hororima kao što su Teksaški masakr motornom pilom, Wolf Creek, Egzorcizam Emily Rose, Conjuring i The Witch. Osim što ga preporučujemo svim horor fanovima, preporučujemo ga i svima onima koji se već duže vrijeme nisu naježili uz neko djelo strave i užasa, ali i svima onima koji i baš nisu ljubitelji horora, jer će posredstvom ovog briljantnog i originalnog ostvarenja zakoračiti u originalni filmski svijet u kojem se spajaju jeza, strah, užas, prošlost i nadnaravne sile.