Piše: Selma Delić

Da mi je neko rekao da će neki novi filmski redatelj pokušati biti bolji od M. Night Shyamalana, rekla bih da “ohladi“ i da samo nastavi da sanja. To bi isto bilo kao kad bi neko pokušao biti bolji od Davida Lyncha ili Wernera Herzoga. Ovdje se radi o režiserima koji imaju svoj stil, te koje je, samim tim, bespotrebno pokušavati nadilaziti (biti bolja kopija od neprevaziđenog originala). Film The Watchers (Promatrači, 2024), čiju režiju potpisuje kćerka slavnog M. Night Shyamalana, Ishana Night Shyamalan, je čisti primjer da pored kakvog-takvog talenta i (potencijalne) želje da se bave režijom, djeca takvih istih režisera (pa čak i drugih filmskih radnika) su “najbolja“ kad na vrijeme shvate da je bolje ne ići stopama svojih roditelja. Ovo naglašavamo iz prostog razloga zato što je jedna stvar kada ste genetski naslijedili taj talenat od svojih roditelja, pa i daljih predaka, a nešto sasvim drugo je kada niste naslijedili taj talenat, a želite (i/ili morate) se baviti istim “zanatom“. Ponovićemo da je očigledan primjer toga upravo ovaj film, prvijenac gore već pomenute režiserke, koja je pokušala uraditi nešto “svoje“, ali sa primjesama koje njen otac – uzor (nažalost) antitalentovanoj kćerki – koristi u svojim filmovima, jer ipak je to njegov stil.

Promatrači; režija: Ishana Night Shyamalan; uloge: Dakota Fanning, Oliver Finnegan, Georgina Campbell, Olwen Fouéré; 2024.

IMDb rejting: 5.8/10

Rotten Tomatoes rejting: 31%

Uglavnom, film govori o Mini (Dakota Fanning), američkoj imigrantkinji, koja radi u pet shopu u Galwayu u Irskoj. Nakon što joj se auto pokvari u šumi, ona nailazi na jednu stariju gospođu, Madeline (Olwen Fouéré), koja je odvodi u jedan kvazi-bunker, gdje susreće još dvoje stranaca – Ciaru (Georgina Campbell) i Daniela (Oliver Finnegan). Svi se oni, zapravo, skrivaju od misterioznih bića – Promatrača – koji nadgledaju one koji su “zapeli“ u ovom bunkeru. Ako izađu iz bunkera, ovi shapeshiftersi će ih ubiti. Ako ostanu u bunkeru, onda vrše mkultra eksperimente nad njima... Ako baš-baš morate da odgonetnete zašto su oni zanimljivi ovim modernim goblinima, te da li se uopšte dešavaju neki misteriozni eksperimenti nad zarobljenima u ovom bunkeru, onda pogledajte ovaj film. Ako ništa, barem ga pogledajte kako sutra ne biste pogledali neki novi film od ove iste wannabe režiserke.

Dakota Fanning je sasvim solidno odglumila, mada ona ne posjeduje neki značajan glumački talenat, iako se ranijih godina pokazala kao neko ko ima dosta glumačkog potencijala (Man on Fire, Trapped, Hide and Seek), ali treba još dalje da se razvija. Ni ona, kao ni drugi akteri u ovom filmu, nisu krivi što je sama ideja, kao i dalji razvoj iste, loše koncipirana. Ipak, kad uporedimo filmove njenog oca, poput filma The Sixth Sense ili trilogije Unbreakable: Unbreakable (2000), Split (2016), i Glass (2019), sa ovim njenim blijedim pokušajem da snimi “nešto – bilo šta“, onda ono gore rečeno za glumce u ovom filmu je više nego dovoljno.

Ako baš želite da pogledate neki film na temu bića koja nisu sa naše planete, onda vam preporučujemo par naslova, kao što su Village of the Damned, The Faculty, ili veoma dobar film sa Nicole Kidman, The Invasion. The Watchers je mogao uspjeti, ali samo da je temi vanzemaljskih bića redateljica pristupila daleko ozbiljnije nego što jeste. Zašto ovo govorimo? Zato što su oni zaista tu, među nama. Tema filma nije nerealna. Naprotiv, postoje dokazi (većina je sakrivena “od očiju javnosti“) koji govore o postojanjima ovih bića. No, nisu oni takvi kakvima ih je dotična režiserka prikazala. Oni su tu i oduvijek su i bili. I oni nisu tako zli kakvima ih drugi, kroz filmove i sci-fi romane, prikazuju. Oni su, šta više, poput bića iz filma Wima Wendersa iz 1987. godine, Der Himmel über Berlin.

Sve u svemu, jabuka je pala daleko od stabla.