Piše: Sead Vegara
Imajući u vidu cijelu marketinšku pompu oko filma Besmrtnici, najavljivan je kao novo producentsko dostignuće iste ekipe koja je na veliko platno donijela ekranizaciju stripa "300" Franka Millera, trailer za film je na youtubeu pregledalo više od 12 miliona ljudi. I kako to obično biva, po traileru, od najlošijeg filma može ispasti pravo čudo, ljudi će pohrliti u kina da vide to fascinirajuće (po traileru) filmsko ostvarenje, a od najboljeg filma se može napraviti tako bezvezan foršpan koji će učiniti sve samo ne poboljšati prođu filma na box officeu prvih dana prikazivanja (hvala Bogu pa oni koji pogledaju taj dobar film prošire glas o njegovoj kvaliteti). Trailer za Besmrtnike je bio zaista impresivan i sada nakon odgledanog filma on izgleda tako, mada je film poprilično razočarenje. S druge strane, trailer za film 300 je također bio vizuelna poslastica, a konačni rezultat je bio i više nego kvalitetan.
Sav dijalog (replike u oblačićima) u stripu Franka Millera po kojem je nastao istoimeni film 300 Zacka Snydera se može svesti na stranicu A4 formata kucanu fontom veličine 10. Slika govori hiljadu riječi (kod Millera i više), dijalog i naracija u stripu su dobri, a prenešeni na veliko platno dobijaju jednu sasvim drugu dimenziju. Napravljen je fan-tas-ti-čan transfer stripa na veliki ekran. Vizuelno impresivan (kakav je i sam strip), scenaristički (poput stripa, samo opširniji) odlično skrojen, dijalozi i replike kakve trebaju da govore heroji (ljudi od krvi i mesa koji ne ispoljavaju emocije kao ''obični smrtnici'' – ne plaču, ne jadikuju, ne boje se...), i režiserski precizno urađen sa odlično koreografiranim scenama borbe (Spartanci u ratničkim pozama izgledaju kao preslikani likovi sa grčkih vaza), i zapanjujućim detaljima i rješenjima.
Scenario za film Besmrtnici su napisali Charley i Vlas Parlapanides i ono što nedostaje tom djelu jeste složenija narativna struktura i razrađeniji likovi. Priča posuđuje od grčke mitologije tamam onoliko koliko joj treba da bi izgledala poput još jednog mačevi i sandale epika, i time mijenja mitologiju po cijenu besmislene zabave. Karakteri i motivi, kako glavnog protagoniste Tezeja (Henry Cavill) i antagoniste kralja Hiperiona (Mickey Rourke) su, slobodno se može reći, jednodimenzionalani. Hiperion zbog izgubljene porodice (žena i djeca su mu umrli od bolesti dok se on molio bogovima za njihovo ozdravljenje) ubija i porobljava cijelu Grčku tražeći Epirijski luk kojim će osloboditi Titane i time se osvetiti bogovima. Tezej će se namjeriti na Hiperiona zbog toga što mu je ubio majku.
Priča o drevnoj bitci kod Termopilskog klanca opisana u knjizi ''Ognjena kapija'' Stevena Presfilda u kojoj se Spartanaci junački suprotstavili brojčano nadmoćnijoj perzijskoj vojsci kralja-boga Kserksa je bila osnova za Millerov strip koji je Snyder pretvorio u film 300. Iz historije smo učili o Spartancima kao najvećim, najhrabrijim i najboljim ratnicima. Tek rođeno dijete bi pregledali, i ako bi ono bilo slabo ili rođeno sa nekim fizičkim deformitetom bilo bi odbacivano, ubijeno. Oni koji bi prošli pregled ostajali bi sa roditeljima do svoje sedme godine, kada bi bili odvođeni i trenirani-obučavani za ratnike. Čast za Spartanca je poginuti u bitci. Spartanski kralj Leonida (u maestralnoj interpretaciji Gerarda Butlera) se nalazi u nezgodnoj situaciji. Ni bogovi, čiju su volju protumačili perzijskim zlatom plaćeni proroci, ni spartansko društvo nisu na njegovoj strani. Znajući da Perzijanci dolaze, ne samo po ''zemlju i vodu'', već i da prijete cijeloj Grčkoj i njihovoj nezavisnosti, predvodi 300 najvjernijih i najboljih spartanskih ratnika (očeva i sinova) u boj protiv daleko nadmoćnijeg neprijateja. Pogrešno bi bilo reći da se cijela priča svodi na bitku: 300 Spartanaca protiv hiljada i hiljada Perzijanaca (u današnje vrijeme za to su dovoljni playstation i igrice), jer također pratimo i borbu, nastojanja Leonidine supruge (prelijepa Lena Headey –''Samo spartanske žene rađaju prave muškarc'') da uvjeri spartansko društvo da pomognu Leonidi, i te dvije priče su veoma dobro složene i isprepletene.
Besmrtnici reditelja Tarsema Singha predstavljaju vizuelno besprijekorno filmsko ostvarenje koje je konvertovano u 3D, ali sama priča je postavljena na klimave noge. Doduše, ovdje se baš i nije išlo na istraživanje dubljih motivacija te karakterizacije glavnih likova već se sva pažnja posvećivala upravo vizuelnom izgledu filma. Bogovi na čelu sa Zeusom (Luke Evans) promatraju cijelu priču sa Olimpa ukljućujući se povremeno (iako je to zabranjeno) da bi pomogli Tezeju, lopovu Stavrosu (Stephen Dorf) i proročici Phaedri (Freida Pinto) u njihovim nastojanjima da se suprotstave kralju Hiperionu.
Celuloidna adaptacija Millerovog stripa ''300'' je (poput najboljeg ''doslovnog'' transfera stripa na veliko platno – ''Sin Cityja'', takođe Millerovih ruku i mašte djelo) prenešena uz pomoć digitalne tehnologije, kombinovanja green screena (virtualne pozadine) i glume na ''prazno''. I za razliku od adaptacija grafičkih novela britanskog strip majstora Alana Moorea, The League of Extraordinary Gentleman (originalna ideja udruživanja likova iz književnosti, i stvaranja strip univerzuma koliko starijeg, toliko i kvalitetnijeg od američkog – Marvel & DC Comics), i ne baš tako lošeg V for Vendeta (scenarista i tvoraca Matrixa – braće Wachovski), Miller je prošao odlično jer je Amerikanac, i njegovi stripovi nisu ''iskasapljeni'' filmskom tretmanu nedarovitih režisera, poput Mooreovih.
Scene bitaka u Singhovom filmu su zaista koreografirane sa velikom pažnjom i izgledaju gotovo savršeno, što je uz tu vizuelnu stranu i jedina sličnost sa Snyderovim filmom. Millerovu viziju antičke Sparte je sa velikim umijećem i trudom na veliko platno prenio (kao režiser i koscenarist) Zack Snyder, i napravio film koji izgleda upravo onako kako i treba da izgleda stripovski (da ne kažemo historijski) spektakl, a posuđivanje od grčke mitologije i njeno prekrojavnanje u cilju snimanja filma koji će biti ništa više do eye candy je rezultiralo filmom koji ćete zaboraviti, ako ne i proklinjati, odmah nakon gledanja.
