Gabriel Ebert & Louisa Krause

Piše: Sead Vegara

Svakome se barem jednom u životu desilo da je “u rezervi za gledanje“ imao jedan istinski filmski dragulj. Tako je i potpisnik ovih redova odveć dugo “u rezervi“ držao film Jane Wants a Boyfriend koji je iz neznanih razloga samo stajao na listi za gledanje, a nikad da dođe na red. Ili ima vrijednih ostvarenja za gledanje u kinu ili jednostavno osjećate potrebu da po “100.“ put pogledate Pulp Fiction. I baš kada trebate moralni poticaj i utjehu kakvu vam mogu pružiti samo pokretne slike na red dođe i taj skriveni filmski dragulj. Jane Wants A Boyfriend se po već pogledanom traileru učinio zanimljivim nakon čega je i obezbijeđen potrebni snimak, samo što se dugo “kiselio“ na kompjuteru čekajući na gledanje. Nemojte me pogrešno shvatiti, “nikad u životu nisam imao potrebu za nelegalnim 'skidanjem' filmova sa interneta, pa je tako bilo i sa ovim.“ I nemojte se zavarati ocjenama na popularnim filmskim portalima, riječ je o predivnom filmskom ostvarenju.

Jane Wants a Boyfriend; režija: William C. Sullivan; uloge: Louisa Krause, Eliza Dushku, Gabriel Ebert, Amir Arison; 2015.

IMDb rejting: 6.8/10

Rotten Tomatoes rejting: 29%

Jane Wants A Boyfriend prije svega osvaja svojom ljupkošću i neizmjernom dovitljivošću, jer u pitanju je svojevrsna romantična drama koja tretira odnos dvije sestre, Biance (Eliza Dushku) koja je upravo dobila ulogu u Shakespearovom komadu „San ljetnje noći“ i Jane (Louisa Krause) koja boluje od Aspergerovog sindroma (okarkaterisan kao blagi oblik autizma) i živi zajedno sa roditeljima koji namjeravaju da odsele u predgrađe New Yorka ostavivši Jane sa Biancom i njenim momkom Robom (Amir Arison). Jane radi kod sestre u pozorištu kao pomoćnica kostimografa, a povrh svega, nakon što upozna sestrinog šarmantnog prijatelja Jacka (Gabriel Ebert), koji uopšte nema pojama da je ona Biancina sestra ni kakav poremećaj ima, Jane odluči da je vrijeme da potraži momka. Naravno, starija sestra je zaštitnički nastrojena i ne odobrava Jackovu umješanost, ali stvari će se razvijati svojim tokom i napredovati ka razrješenju koje je klasično za ovakvu vrstu filmova. Upravo je put koji vodi do svršetka taj koji vas ostavalja “uljuljkane“ u maštovito postavljenu priču (scenarista i ujedno i glumac u filmu Jarret Kerr) koja svojom ljepotom može (i treba) da vas oraspoloži u svojih sat i 40 minuta bijega od sumornog sivila svakodnevnice i životnih briga.

Detalji koje je reditelj William C. Sullivan vješto utkao u priču, poput Janeine fascinacije crno-bijelim filmom Cansas City Confidential, koji zna napamet, ili opsesije grilovanim sirom, do načina na koji Jack pokušava da se približi Jane, odaju pametnog i brižnog filmskog pripovjedača koji je uspio da napravi film u kojem jedna od protagonistica ima blaži oblik autizma, ne na način da je to izvrgnuto ruglu već upravo smisleno upakovano u ljupki filmski doživljaj bez iskrivljavanja ili uljepšavanja Janeinog stanja.

Možda bi i previše bilo kada bi se Jane Wants a Boyfriend uporedio sa klasikom Rain Man u kojem je Dustin Hoffman glumio autističnog brata Toma Cruiese, za što je nagrađen Oscarom, ali film svakako ne bi trebao da ostane zaboravljen i zapostavljen, prvenstveno zbog glumačke kreacije Louise Krause kao i performansa Gabriela Eberta, a samo zbog toga što je smiješnim kritičarskim procjenama gurnut u zapećak. Ne zaboravite, tuđe mišljenje je ipak samo tuđe mišljenje (pa tako i ovo ovdje napisano).