Piše: Mirnes Alispahić
Ne prođe niti jedna godina da na tržište ne izađe horor film s epitetom “najstrašnijeg horora svih vremena“ ili barem s titulom “najstrašnijeg horora godine“. Obično je riječ o filmovima iz nezavisne produkcije, često niskog budžeta, te su praćeni agresivnom marketinškom kampanjom, i vrlo često zaslužuju te epitete jer je riječ o filmovima koji se doista vraćaju korijenima žanra i nude gledateljima jedinstveno iskustvo. Ni ova godina nije izuzetak, pa je konačno pred nas došao Longlegs, film redatelja i scenariste Osgooda Perkinsa, koji je već izgradio svoje ime u žanru, te uz Arija Astera i Roberta Eggersa, predstavlja vjerovatno najbolje što žanr može ponuditi, svaki od njih jedinstven u svom pristupu žanru.
Sakupljač duša; režija: Osgood Perkins; uloge: Nicolas Cage, Maika Monroe, Balir Underwood; 2024.
IMDb rejting: 6.9/10
Rotten Tomatoes rejting: 86%
Okultna ubistva i serijske ubice opsjednute religijskim motivima nisu ništa novo u svijetu filma, ali Perkins nam donosi film koji je mješavina previše stvari da bi bio dobar (policijska istrage o serijskom ubici, sotonizam, opsjednute lutke, religija), pa ipak Perkins uspijeva da uspješno spoji sve te stvari u jedan poetično mračan, hipnotizirajući i umjetnički horor koji stvara anksioznost u gledatelju od početka i ne popušta do kraja. Veliku ulogu u tome igra muzika od koje nas podilazi jeza, ali i Perkinsova režija i scenografija koji stvaraju tmurnu atmosferu.
Smješten u '90-e godine prošlog stoljeća u Oregon, film prati mladu agenticu FBI-a Lee Harker (Maika Monroe), koja posjeduje određen vid vidovitosti, dok istražuje seriju ubistava / samoubistava koja se dešavaju već trideset godina, a u kojima otac ubija porodicu, zatim sebe. Na svakom mjestu zločina je pronađeno pismo ispisano rukopisom koji ne pripada niti jednom članu porodice, ispunjeno sotonističkim simbolima i potpisano s “Longlegs“, mada ne postoje tragovi uljeza u kući. Uskoro postaje jasno da slučaj posjeduje elemente natprirodnog, te da je agentica Harker povezanija s ubistvima bliže nego što je iko mogao pretpostaviti.
Perkins krije dosta detalja u filmu, daje nam mnoštvo onih “trepni i propustit ćeš" trenutaka koji zahtijevaju ponovno gledanje, što nije teško iako znamo tajnu misterije na kraju filma, jer film se može gledati ponovo nekoliko puta. Nicolas Cage je u ulozi titularnog Longlegsa neprepoznatljiv i njegova pojava i gluma stvaraju u gledateljima nelagodu, mada Cage u posljednje vrijeme briljira u ovim nezavisnim filmovima koji kao da su dali novi život njegovoj posrnuloj karijeri.
Longlegs podsjeća na triler filmove '90-ih godina prošlog stoljeća kada su okultni trileri i oni sa serijskim ubicama bili redovni na kino-repertoarima ili policama video klubova, prvenstveno kao posljedica Twin Peaksa i Fincherovog Sedam. Kao mješavina spomenutih Sedam, Twin Peaksa i Istjerivača đavola, Longlegs nije film za svakoga, čak i među ljubiteljima horora, prvenstveno zbog toga što naginje više arthouse hororu negoli komercijalnom i što, uprkos spomenu đavola, nema nikakvih demona osim onih ljudskih, mada ako ste ljubitelj spomenutih filmova gotovo sigurno ćete uživati u Longlegsu. Uz Kasnovečernji razgovor s đavolom jedan od najboljih horora ove godine, a konkurencija je jaka kada pogledate naslove koji su izašli.
