Piše: Mirza Skenderagić
THE KING'S SPEECH, 2010., Velika Britanija, Australija, 118 min. drama/historijski REŽIJA: Tom Hooper SCENARIJ: David Seidler ULOGE: Colin Firth, Helena Bonham Carter, Derek Jacobi, Robert Portal... 30.12. u 20:05 sati, na programu HTV1
Mucanje je tema koja se neprimjetno uklopila u savremeno društvo i kao takva ostala neobrađena. Mucanje je rijetko urođena govorna mana i često nastaje u toku života, postajući tako dio nečijeg identiteta. Do sada je snimljeno jako malo filmskih ostvarenja, prije svega igranih, koji se bave ovim problemom te koji poručuju ljudima sa govornom manom mucanja, da nisu sami i da svijet razumije njihov govor. Ostvarenje koje se definitivno najpredanije i u konačnici najuspješnije bavi ovom temom jeste historijska drama Kraljev govor (The King's Speech) iz 2010. koju je prema scenariju Davida Seidlera režirao Tom Hooper.
Ovaj film je zasnovan na istinitom događaju i jednom segmentu života engleskog kralja Georgea VI koji je od djetinjstva mucao, pogotovo kada se nalazio u brojnijem društvu te tokom javnih nastupa, što je stvorilo jednu krajnje negativnu sliku o njemu kao kralju nedostojnom svoje krune. Međutim, u fokusu radnje Hooperovog ostvarenja nije samo kralj George VI, odnosno čovjek koji ponovno uči govoriti, već njegov krajnje specifični odnos sa logopedom Lionelom Logueaom, koji mu je pomogao, ne samo da savlada svoj životni problem, već u kojem je prepoznao iskrenog prijatelja kojeg nikada nije imao. Dakle, nakon što se tadašnji, još uvijek princ Albert zvani Bertie, obruka pred cijelom britanskom javnosti i zbog mucanja jedva održi govor za Britansku izložbu na Wembleyjevom stadionu u Londonu, 1925. godine, njegova supruga, kraljica Elizabeth (Helena Bonham Carter) pomoć zatraži od uglednoga australijskog specijaliste Lionela Loguea. Postepeno, Bertie počinje uvažavati Logueova savjete i uporedo sa njegovim prihvatanjem vlastitog problema i otkrivanja njegovog uzroka koji je stvoren još u djetinjstvu, ova specifična terapija postaje i početak jednog velikog i iskrenog prijateljstva.
Kada Bertiejev brat, Edvard VIII abdicira, Bertie biva prinuđen preuzeti tešku kraljevsku krunu te postaje kralj George VI. Pred njim je sada prvi kraljevski zadatak: održati radijski govor pred cijelim svijetom, na samom početku Drugog svjetskog rata, odmah nakon što je Britanija objavila rat Njemačkoj. Tokom govora, uz kralja Georgea je bio i Logue, koji mu je rekao da zamisli da govori samo pred njim, kao pred prijateljem.
Najvažnija odrednica ovoga ostvarenja jeste glumačka izvedba, prije svega, Colina Firtha kao kralja Georgea VI, te Geoffreya Rusha koji je utjelovio Lionela Loguea. U njihovoj glumačkoj igri se krajnje precizno ogleda stidljivo prepuštanje nemoćnog čovjeka, zatočenog u kavezu svoga psihološkog stanja, jednom apsolutnom strancu koji mu želi pomoći. Također, uspješnosti i uvjerljivosti filma je doprinijela i specifična kinematografska tehnika, koja uz pomoć širokih objektiva i snimanja u malim, skučenim prostorima i hodnicima, krajnje realistično oživljava osjećaj bezizlaznosti, zatočenosti čovjeka koji muca. Tu je, naravno i muzička podloga Alexandra Desplata koji je centralnu ulogu prepustio tišini i govoru te njegovom istovremeno bolnom i radosnom zvuku.
Film Kraljev govor je bio nominovan za Oscara u nedostižnih 12 kategorija, a pobijedio je u četiri najvažnije – najbolji film, najbolji reditelj (Tom Hooper), najbolji glavni glumac (Colin Firth) i najbolji originalni scenarij (David Seidler).
Na koncu, ovo nije film o mucanju, barem ne samo o tome, već o važnosti glasa i govora, koji preko prikaza jedne krajnje intimne priče i individualnog problema, podstiče svakog čovjeka da progovori o nečemu što ga muči, ma koliko to bilo teško, osjetljivo i duboko skriveno i ma koliko teško govorio.
