Piše: Segor Hadžagić

Briljantna tehnika, inovativnost i otvorenost ka različitim muzičkim pravcima učinili su  Paca de Luciu jednim od najznačajnijih  gitarista i kompozitora savremene muzike. Već na samom početku karijere de Lucia je krunisan novim kraljem flamenca, ali njegova neumorna radoznalost  odvela ga je mnogo dalje od uskih okvira jednog pravca, pristupa ili muzičkog žanra. Fascinantna tehnika i virtuoznost često može osakatiti muzičarevu kreativnost i prtetvoriti je u puki sport, konstantno takmičenje u savladavanju prepreka koje nameće sam instrument. Srećom, Paco de Lucia je jedan od rijetkih koji je tehniku upotrijebio da propituje granice muzičkih izraza, a ne samog instrumenta. „Baždaren“ u flamencu, de Lucia se zanimao za klasičnu muziku, tradicionalni peruanski ili brazilski melos, ali najvažniju tragalačku notu njegovom izrazu dao je interes za jazz muziku koji mu je otvorio vrata željene slobode. Saradnja sa jazz odnosno fusion gitaristima Larryem Coryellom, Johnom McLaughlinom i Al Di Meolom mnogima ostaje „highlightom“ njegove karijere. Virtuoznost i perfekcionizam su začinjeni suptilnijim harmonijskim istraživanjima i inovacijama i sve do kraja karijere de Lucia će njegovati taj tragalački jazz pristup muzici.

Paco de Lucia: Potraga; režija:  Curro Sanchez; 2014.

IMDb rejting: 7.6/10

Zato je naslov filma Paco de Lucia: Potraga idealan da se na audio-vizuelan način oda počast velikom gitarističkom maestru. Film prati posljednju de Luciinu turneju po Evropi 2012. I počinje sasvim nepretenciozno poput njegove muzike: vidimo pripremu za koncert, dolazak u hotel, razgovore sa muzičarima, tonsku probu, uštimavanje. Jedan sasvim običan i gotovo dosadan ritual pred nastup. Ali, kada koncert počne i eksplodira muzika de Luciinog benda film se pretvara u unutrašnje putovanje glavnog protagonista, u mjesta njegovog odrastanja, fascinantne pejzaže, poznata lica, učitelje, uticaje, impresije... Reditelj Curro Sanchez bira možda jeftin kinematografski trik: da slikom prati muziku, no magija de Luciine gitare čini da se slike utapaju u muziku proizvodeći fascinantan hipnotički efekt. Tu su i intrervjui sa njgovim prijateljima i kolegama muzičarima čisto da bi dali epsku i historijsku dimenziju „događanja“ muzike. Za sve ljubitelje Paca de Lucie ali i muzike uopšte Potraga je nezaobilazan film. Daleko od remek djela, Sanchezovo ostvarenje je prije svega pošten i emotivan hommage liku i djelu Paca de Lucie.