STUDIJSKI SISTEM 

Odnosi se na svemoguću kontrolu monopolističkih filmskih studija u svim aspektima procesa stvaranja filma i filmske produkcije iz 1920-ih do kasnih 1950-ih u Hollywoodu. Najznačajniji producenti i vlasnici studija tog vremena bili su Mayer, Selznick, Sennett, Ince. Oni su kontrolisali publicitet i marketing, ostvarivali kontakte sa filmskim zvijezdama, rediteljima, kompozitorima, snimateljima, kostimografima, piscima i producentima.

AUTORSKA TEORIJA

Kritička teorija popularna u Francuskoj kasnih 1940-ih i ranih 1950-ih. Uveli su je Francois Truffaut, Andre Bazin i ostali urednici popularnog francuskog filmskog magazina Cahiers du Cinéma ('Filmske bilježnice'), najutjecajnijeg filmskog magazina u filmskoj historiji. Auteur teorija je filmašu ili reditelju pripisivala sveukupnu odgovornost za stvaranje filma, lične vizije, prepoznatljivog stila, tematskih aspekata i tehnika, a ne zajedničkim naporima čitave filmske ekipe (glumaca, producenta, scenografa, stručnjaka za specijalne efekte, itd.). Teorija je zastupala mišljenje da se reditelji zapravo trebaju smatrati 'istinskim' autorima filma, jer kontrolišu sve aspekte stvaranja filma i u filmove usađuju poseban, lični stil. Termin auteur odnosi se na reditelja s prepoznatljivim stilom.

Double Indemnity (1944)

FILM NOIR, CRNI FILM

Pojam crni film odnosi se na novi filmski stil, kako su ga francuski filmski kritičari prvi puta nazvali film noir 1946. godine. Odnosi se na mračne i tmurne američke kriminalističke i detektivske filmove koji su pušteni u francuska kina nakon rata: The Maltese Falcon (1941), Murder, My Sweet (1944), Double Indemnity (1944), The Woman in the Window (1944) i Laura (1944). Ovi filmovi prikazivali su tenzije i nesigurnosti tog vremena. Teme straha, nepovjerenja, gubitka nevinosti, očajavanja i paranoje očigledne su u film noiru, i odražavale su na taj način period hladnog rata kada je prijetnja od nuklearnog uništenja bila sveprisutna. Kriminal, nasilje, mržnja prema ženama, nezainteresirani ili pohlepni antiheroji u film noiru predstavljali su metaforički simptom zla društva, sa snažno prožimajućim moralnim konfliktom, besciljnošću i osjećajem nepravde.

Sretan kraj je bio rijetkost u noiru. Strogo govoreći, film noir nije žanr, već atmosfera, stil, gledište ili ton filma. Radnja film noira vrlo često se dešava oko ciničnog, okorjelog, razočaranog muškog lika (npr. Robert Mitchum, Fred MacMurray ili Humphrey Bogart) koji sretne lijepu ali bludnu, nemoralnu, varljivu i zavodljivu femme fatale. Ona bi zatim koristila svoje ženske trikove i svoju seksualnost kako bi ga izmanipulirala da postane žrtveno janje – najčešće nakon ubistva. Nakon izdaje ili prevare, najčešće bi i ona sama bila uništena, obično po cijenu života heroja. Heroje (ili antiheroje) činili su korumpirani likovi i zlotvori, a uključivali su bitange, sukobljene detektive ili privatne detektive, policajce, gangstere, vladine agente, samotnjake, sociopate ili ubice, prevarante, ratne veterane, političare, sitne kriminalce, ubice ili obične muškarce. Ovi protagonisti su najčešće bili pripadnici najnižih slojeva, sumnjivog morala iz mračnog i tmurnog kriminalnog podzemlja i korupcije.

Radnje su često bile eliptične, nelinearne i uvijene. Naracije su bile kompleksne i tipično pripovijedane sa zloslutnom pozadinskom muzikom, retrospekcijom, duhovitim, oštrim dijalogom i/ili su pripovijedane reflektivno i kao ispovijest, u prvom licu. Film noir vizualno je obilježen ekspresionističkom rasvjetom, dubokim fokusom ili dubinskom oštrinom snimanja, dezorijentisanim vizualnim šemama, neskladnom montažom ili jukstapozicijom elemenata, zloslutnim sjenama, iskrivljenim uglovima snimanja, kružećim dimom cigarete, egzistencijalnim senzibilitetom i nebalansiranom ili ćudljivom kompozicijom. Smještaj je najčešće bio enterijer sa svjetlošću niskog ključa, mračnog, klaustrofobičnog, sumornog izgleda. Eksterijer su uglavnom činile noćne scene grada sa dubokim sjenama, mokrim asfaltom, mračnim prolazima i svjetlećim neonskim svjetlima. Neki od najpoznatijih reditelja film noira bili su: Orson Welles, John Huston, Billy Wilder, Edgar Ulmer, Robert Siodmak, Fritz Lang, Otto Preminger, Henry Hathaway i Howard Hawks.

Singin' in the Rain (1952)