Piše: Sead Vegara
Španski filmski reditelj Alberto Rodríguez Librero rođen je u Sevilji 11. maja 1971. godine. Kao mladić upisuje Fakultet političkih nauka na Univerzitetu u Sevilji gdje pohađa kurseve iz slike i zvuka. Njegova filmska karijera započinje krajem devedesetih godina prošlog stoljeća kada kao aspirirajući filmski umjetnik 1997. režira svoj prvijenac, kratkometražni film Banco. Sa budžetom od 30.000 pezeta, kratkometražni Banco snimljen je u saradnji sa Santijagom Amodeom. Banco je osvojio 15 nagrada što će biti presudno za Rodriguezovu karijeru, omogućivši mu realizaciju nove verzije filma, samo sada u do neke mjere viskobudžetnoj produkciji od četiri miliona pezeta, snimljenog dvije godine kasnije, 1999.
U godini 2001. Rodriguez snima svoj dugometražni igrani prvijenac pod nazivom El factor Pilgrim, sa kojim će također pobrati nekoliko nagrada, kao što je Specijalno priznanje Žirija filmskog festivala San Sebastian. El factor Pilgrim djelovao je i dobrim dijelom držao žanrovsku odrednicu komedije o četiri mladića različitih nacionalnosti: Špancu, Italijanu, Šveđaninu i Britancu, koji pokušavaju i uspijevaju da razotkriju istinu iza postojanja najpoznatijeg rock benda.
Film 7 virgenes snimljen 2005. promoviše ga u najinteresantnijeg i najperspektivnijeg mladog reditelja na španskoj filmskoj sceni. Rodiriguezov drugi film bi se mogao okarakterisati kao priča o odrastanju, ono što je u Hollywoodu označeno kao coming-of-age-story, a pripovijeda priču o tinejdžeru Tanou, 16-godišnjaku koji dobija izlaz iz zatvora na 48 sati da bi otišao u stari kraj i prisustovao vjenčanju svoga brata. Naravno, ništa neće biti tako lako, te Tano nailazi na probleme, od droge, alkohola i starih ljubavi, do osvetoljubivih nekadašnjih prijatelja.
Nakon četiri godine pauze, 2009. Rodriguez se vraća sa još jednom pričom o odrastanju pod nazvim After u kojoj suprotstavlja troje nekad nerazdvojnih prijatelja, koji u jednoj noći zajedno provedenoj otkrivaju sve svoj skrivene tajne. Narativno dobro struktuiran, sa uvjerljivim glumačkim performansama, u filmu After Rodriguez je više pažnje davao vizualnom stilu nego zapletu, što svakako nije minus.
U 2012. režira Grupo 7, koji biva nominovan za 16 Goya, španskog ekvivalenta američkom Oscaru, a osvaja dvije nagrade. U pauzama između filmskih projekata okušao se i na televiziji režirajući četiri epizode historijske serije Hispania, layenda. “Medalja Andaluzije“, kao priznanje za rad, mu biva dodijeljena 2013. Sa filmom La isla minima (2014) okreće se žanru trilera o serijskom ubici djevojaka na španskom jugu, u kojem suprotstavlja dvojicu detektiva sa različitim pogledima na slučaj, koji na XXIX izdanju Goya osvaja 10 nagrada.
Titulu “Najdraži sin Andaluzije“ prima u 2015, a u 2016. snima El hombre de las mil caras, kao polubiografsko/polufiktivno ostvarenje o španskom prevarantu i špijunu Franciscu Paesai. Televiziji se vraća u 2018. sa serijom La Peste čija je radnja smještena u Sevilju u 16. stoljeću, koja dobro prolazi kod kritike. Trenutačno mu se u postprodukciji nalazi film Modelo 77, čija se premijera očekuje u 2022. Rodriguez će svakako nastaviti sa svojim rediteljskim radom ravnopravno parirajući svojim uracima holivudskoj tvornici snova.
Objavljeno u bh. nezavisnom dnevniku Oslobođenje
