Piše: Sead Vegara

Clint Eastwood je jedan od najvećih i sigurno najstariji živući američki filmski reditelj (i glumac), sa gotovo vijekom dejstvovanja (rođen je 1930), te 43 režirana filma. Clint se godinama otima i konstantno snima, a svoje posljednje pojavljivanje pred kamerama imao je u ostvarenju Cry Macho (2021), koje je ujedno i režirao. Napravivši pauzu nakon pandemije Clint se vraća sa svojevrsnom sudskom dramom Juror No. 2 (Porotnik br. 2, 2024), koja pomalo sliči klasiku žanra 12 Angry Men (12 gnjevih ljudi, 1957) u režiji Sidneyja Lumeta.

Porotnik br. 2; režija: Clint Eastwood; uloge: Nicholas Hoult, Toni Collette, J.K. Simmons, Zoey Deutch, Kiefer Sutherland; 2024.

IMDb rejting: 7.0/10

Rotten Tomatoes rejting: 93%

Dok je Lumet skoro sat i po trajanja svog filma smjestio u prostoriju gdje porotnici odlučuju o krivnji 18-godišnjaka, da li je kriv za smrt svog oca, Eastwood slučaj ubistva djevojke koji je počinio (ili nije?) njen momak, predstavlja prvih pola sata sa standardnom sudskom dramom u kojoj pratimo cijeli slučaj, samo da bismo u ostalih nešto manje od sat i po imali vremena da se posvetimo moralnoj dilemi naslovnog porotnika broj 2.

Justin Kemp (Nicholas Hoult) kao porotnik broj 2 isprva nije želio da bude u poroti jer njegova žena Allison (Zoey Deutch) svaki dan može da se porodi i žarko bi želio da bude tu uz nju kada se to desi, a ne u tamo nekoj poroti odlučujući o životu naizgled krivog čovjeka, Jamesa Sythea (Gabriel Basso). Ali, kako se suđenje bude odvijalo i dokazi predstavljani, Justin će uvidjeti da Sythe po svoj prilici nije kriv, te da on sam ima više udjela u slučaju nego što je isprva mislio. Dalje ulaženje u prepričavanje radnje filma ne bi se moglo okarakterisati ništa manje nego krajnje neukusno spoiliranje.

Zgodno je scenarista Jonathan Abrams ispisao scenarij kojeg je Eastwood pretočio u pokretne slike sa savršenom dozom ozbiljnosti i stručnošću istinskog reditelja. Abrams možda nije kalibar scenariste Paula Haggisa, koji je sa Clintom sarađivao na oskarovcu Million Dollar Baby (Djevojka od milion dolara, 2004), ali kao da je “uzeo mustru“ Haggisu, ne otkrivši kompletnu pozadinsku priču protagoniste, što je veliki plus. Opet, Eastwood zna iskoristiti prednosti kvalitetnog scenarija i učiniti ga još boljim. Što se sve dobilo na setu pred kamerama, u montaži, koja je najbolji prijatelj glumcu, zna se još više i bolje upakovati.

Prije 22 godine, glumica Toni Collette i tada još klinac Nicholas Hoult, glumili su zajedno u ostvarenju About A Boy (Sve o dječaku, 2002), majku i sina, a sada su se našli u ulogama tužiteljice i člana porote. Dalek je put od romantične komedije do sudske drame. A ono što se može reći za Eastwooda jeste da iako zna zastraniti zamišljeno propagandno idealističkim ostvarenjima, kakvi su njegovi filmovi American Sniper (Američki snajper, 2014) i The 15:17 to Paris (15:17 za Pariz, 2018), ipak posjeduje potrebne predispozicije, znanje, snagu, alat (godine rada to dokazuju) da stvori kvalitetan film.

Objavljeno u bh. nezavisnom dnevniku Oslobođenje