Piše: Nino Romić
Petera Parkera, odnosno njegovog alter-ega, Spider-Mana je do danas tumačilo četiri glumaca, u četiri kontinuiteta i osam filmova do izlaska najnovijeg MCU naslova sa Tomom Hollandom u ulozi naslovnog „Mrežoglavca“. Ipak, za najpredanije fanove lika u njegovom matičnom mediju, samo jedan od gore pobrojanih osam filmova može stajati rame uz rame sa Spider-Manom iz šarenih strana stripa, a to je Spider-Man 2 iz 2004. s Tobeyjem Maguiereom u glavnoj ulozi i u režiji veterana žanrovskog filma, Sama Raimija.
Dvije godine nakon Raimijevog prvog Spider-Man filma, režiser se vratio u kino-dvorane sa filmom koji je u osnovi najbolja vrsta nastavka – naslov koji poštuje svojeg prethodnika u kontinuitetu priče i likova, ali radišno ispravlja greške istog, sve dok nastavlja priču i razvija likove u vlastitom pravcu. Raimi i scenarist Alvin Sargent su vrlo doslijedno prenijeli lik Petera Parkera i Spider-Mana na veliko platno sa kolažem nekoliko različitih priča iz velike riznice stripa koji je u doba snimanja filma redovito izlazio tri decenije i pošten dio četvrte.
Ton filma je okosnica vjernosti Spider-Man 2 prema svom izvornom materijalu, a taj ton stvara radnja koja spretno predstavlja dinamku lika i svijeta koji je decenijama punio strane stripa. U prvih nekoliko minuta filma, upoznajemo se ponovo sa Maguiereovim Parkerom i odmah imamo priliku vidjeti da je njegov život težak – honorarci u Daily Bugleu nisu izdašni, ali stanarina i režije se moraju plaćati, a tu je i strina May kojoj Peter mora pomagati u izdržavanju nedaća koje su nastale po smrti strica Bena. Prosjek na fakultetu pada, a da stvari budu još gore, Peter gubi djevojku – onu djevojku, Mary Jane, koju ponovo tumači sjajna Kirsten Dunst.
Šta je uzrok Peterovih nedaća? Velika odgovornost koju mora nositi zbog velike moći koja mu je podarena. Peter Parker stalno ispašta zbog poteza koje povlači Spider-Man, ali njegova duboko usađena moralnost mu ne dozvoljava da se odupre porivu da pomogne ljudima oko sebe. Čudesno je vidjeti koliko je dobro Spider-Man 2 kao film ostario u šesnaest godina od svog izlaska. Među prvim razlozima za to svakako jeste mudrije korištenje računarski stvorenih slika od strane Raimija, koji se u ovom filmu oslonio na mješavinu računarskih i praktičnih efekata, naročito u slučaju glavnog negativca, a odluka da se Alfredu Molini dodijeli uloga Doca Ocka je bila pun pogodak od strane produkcije.
Sva tri Raimijeva filma su dostupna na najvećoj online streaming platformi, Netflixu. Preporuka za prvi film je uslovna, a za treći važi da ga se izbjegava osim u izuzetnoj nuždi. Spider-Man 2, s druge strane, obavezno je filmsko štivo. Uprkos sjetnom tonu većeg dijela minutaže filma, zadnjih nekoliko minuta filma su katarzično vedre.
